Mijn naam is Marjolein Schrurs (1994) 

Ik ga de deur niet uit zonder mijn camera. Ik loop graag uren door de straten van mijn wijk. Misschien kom ik wel een cadeautje tegen. Cadeautjes zijn momenten die ik zelf niet zou kunnen bedenken en waardoor ik verrast word. Het gaat om dat beslissende moment wat er nu is en straks niet meer. Ik probeer als een voyeur door de straten te bewegen. 

Ik ben geboren in een klein dorp waar iedereen elkaar kent. Nu woon ik in een grote stad waar mensen heel dicht op elkaar leven. De thema’s privacy, eenzaamheid en verstedelijking spelen daardoor al jaren lang een grote rol in mijn werk. Ik maak mijn projecten vaak in mijn eigen omgeving.